labentayms

i always feel loved pero parang may kulang. kanina nasa mall ako, nilibre ko ang sarili ko. labentayms eh. kumain ako sa brother's burger. medyo nahiya ako kasi isa lang ako sa iilan na nag-iisa. di ko maikakaila naawa ako sa sarili ko. habang ang lahat ng nasa paligid ko ay mahihigpit na magkakayakap o kung hindi naman ay kuntento na sa holding hands, ang ilan naman, masarap na naghahalikan, ako mag-isa, walang kausap. masaya naman ako na mag-isa. sa 2 dekada ko dito sa mundo, mas pinili kong mapag-isa at hindi naman ako nakaramdam ng hirap. ewan ko ba, bigla ako nakaramdam ngbiglang pananabik. ano nga ba ang pakiramdam ng may kayakap o kaholding hands na iba bukod sa mga kaclose na kaibigan? o kaya naman ay yung pakiramdam na may hinahalikan tuwing uuwi ka bukod sa nakababatang kapatid at magulang? ano nga kaya? kahit nga yung feeling ng manligaw di ko alam, yung ganun pa kaya. hindi naman ako manhid. medyo marami nga lang siguro akong mas prayoridad kaysa sa pansariling pag-ibig. ngayon, medyo nakakaramdam ako ng takot. di ko alam pero ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. napaisip ako, paano kung masanay na ako sa ganitong buhay? alam mo na, yung buhay na mag-isa lang. yung tipong andyan na si ms. right pero di ko na magawang pansinin siya dahil sanay na ako ng mag-isa. paano nga kaya?